Het is herfst en ik wil graag paddenstoelen zien. Bijvoorbeeld de vliegenzwam, die vind ik zo fotogeniek. Aan het begin van de zondagmiddag stuur ik een foto van deze rood-met-witte-stippenpaddenstoel naar Annelies Feenstra en vraag haar waar ik die kan vinden. Ze antwoordt dat ze die middag samen met twee andere IVN gidsen een excursie geeft bij landgoed Vilsteren en een verhaal gaat vertellen over paddenstoelen. En dat ik welkom ben.
Op dat moment regent het in Zwolle en ziet mijn bank er erg aantrekkelijk uit. Maar ik weet dat wandelen me goed doet en dat ik geniet van de natuur. Dus geef ik mezelf een schop onder m’n kont: niet luieren op mijn blauwe bank, maar op zoek naar een elfenbankje!
Met een groepje van twaalf belangstellenden lopen we een route van ongeveer 5 kilometer. Onderweg krijgen we af en toe uitleg over allerlei natuurzaken. Annelies vertelt over haar passie voor paddenstoelen en laat verschillende soorten zien. Tijdens het wandelen zien we veel paddenstoelen, groot en klein. Soms duidelijk aanwezig, maar ook geweldig gecamoufleerd en haast niet te zien tussen de blaadjes. Helaas zien we onderweg geen kabouter Spillebeen-paddenstoel.
We wandelen langs de kluizenaarshut van Vilsteren. Er heeft niet echt een kluizenaar in gewoond, maar het is een follie, zoals je die ook ziet in de Engelse landschapsstijl. Follies werden gebruikt om het landschap nog romantischer en verrassender te maken. Met een follie werd als het ware een verhaal aan het landschap verbonden. Op de website van landgoed Vilsteren lees ik dat er landgoederen in Engeland zijn met kluizenaarshutten die als follie worden gebruikt. De landgoedeigenaar nam dan een kluizenaar in dienst die er van 9.00 tot 17.00 ging mediteren om het nog echter te maken. In de zomer best een leuk baantje als je een stapel boeken mee mag nemen. Maar het lijkt me met deze temperaturen en regenbuien een koude aangelegenheid.
Op een hartvormige bord bij de hut staat de tekst: contritum et cumiliatum Deus non despicies. Vertaald betekent dat: een verdrukt en vernederd hart zult gij God, niet verachten. Dat is een bemoedigende tekst. Wat is de natuur prachtig: de vele eiken, beuken en andere bomen en struiken. En de vogelmuziek onderweg, heerlijk. Hoog boven me in de bomen hoor ik zacht getinkel en vliegen vogeltjes heen en weer. Al speurend denk ik dat het staartmeesjes zijn, die zijn zo leuk om te zien.
Een compliment en bedankje voor Annelies en de andere IVN gidsen voor deze mooie middag. Dit was een wandeling met veel pimpelmeesmomenten!
(Psst… Wil je weten wat ‘pimpelmeesmomenten’ zijn, kijk dan op de website bij ‘over mij’. Daar lees je de betekenis!)
