Een week onderweg met een rugzak vol spullen. Per dag ruim twintig kilometer wandelen door prachtige, afwisselende natuurgebieden in een grote boog rond Nijmegen. Het grootste deel van de route is onverhard. Je loopt door twee landen, drie provincies en elf gemeenten. Een prachtige uitdaging. Van te voren maakte ik me zorgen of ik het vol kon houden. Het klimmen en dalen, de hoge temperaturen. Samen met drie vriendinnen ging ik onderweg. Eén van hen kon twee dagen meelopen, de anderen gingen de hele route wandelen. Dat was ook mijn plan, maar wilden mijn lijf, mijn knieën en energievoorraad dat ook?! Ik stelde mezelf gerust door te bedenken dat ik het per dag kon bekijken. En dat ik goed zou luisteren naar mijn lijf.
De pelgrimsreis begon in de Stevenskerk in Nijmegen. Vol verwachting gingen we op pad. Door de Ooijpolder, via Beek naar Berg en Dal en Groesbeek. Wat was ik blij met de wandelstokken die ik had geleend van vrienden. De tekst ‘Uw stok en uw staf, die vertroosten mij’ is vaak door mijn hoofd gegaan. Tijdens het wandelen was er volop tijd om na te denken. Stilte en rust, naar binnen keren, gedachten laten komen en gaan. Soms had ik alle aandacht en energie nodig voor het klimmen en dalen. Het verduren dat het zwaar is. Verbinding zoeken met mezelf en met de ander. Het accepteren van de verschillen onderling en het uitspreken van verwachtingen en behoeften. En bovenal: volop genieten van elkaar en van de mooie omgeving. Het waren veel Pimpelmees-genietmomenten die ik had. En trots en dankbaarheid dat het is gelukt. De reis eindigde op de zevende dag weer in de Stevenskerk in Nijmegen, de plek waar we begonnen. De cirkel was rond.
Al wandelend had ik tijd om mijn eigen pad van de afgelopen jaren te overdenken. Toen ik jaren geleden in de ziektewet kwam, was er rouw en verdriet. Het voelde of er geen nieuwe wegen waren. Ik kwam tot stilstand en had tijd nodig om uit te rusten, moed te verzamelen en nieuwe stappen te zetten. ‘Een pad ontstaat door erop te lopen’ (Lao Tse) is een zin die ik leerde bij de opleiding ‘Omgaan met Verlies’ bij Land van Rouw. Dat heb ik zelf ook mogen ervaren: de kracht van weer in beweging komen, de eerste stappen zetten op een nieuw pad. Zonder te weten waar die weg heen gaat, maar in vertrouwen dat ik het al wandelend mag ontdekken.
Tijdens de Walk of Wisdom kon je in elke gemeente een ringetje halen voor de pelgrimsveter die je krijgt als je je aanmeldt als pelgrim. Het zijn duivenringetjes. Net als een postduif waren we op reis en zijn we vele ervaringen rijker weer naar ons eigen huis ‘gevlogen’. Ik wandel verder op mijn pad.
Ben jij misschien tot stilstand gekomen en verzamel je moed om nieuwe stappen te zetten? Heb je te maken met rouw en verlies, ben je op zoek naar dat wat je energie geeft en weer in beweging brengt? Wil je dat ik een eindje met je meeloop? Neem gerust contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking. Je bent welkom.
