Het zijn woorden die vaak voorbijkwamen in de opleiding ‘Omgaan met Verlies’ die ik de afgelopen twee jaren deed. Ze staan op de Verlies- en Transitiecirkel en horen onlosmakelijk bij elkaar. Dat geldt voor het leven: het welkom op de wereld bij je geboorte en het afscheid bij het sterven. Maar ook: welkom en afscheid bij de verbinding met de ander. De start van een contact en het afscheid nemen van elkaar.
Een poosje geleden mocht ik een begeleidingstraject starten met een tienjarige jongen. Ik hoorde dat hij had gezegd: ‘ik denk dat niemand mij kan helpen.’ Wat een verdrietige overtuiging. Tijdens de wekelijkse gesprekken kwam veel aan de orde van wat hem bezighoudt: verdriet, onmacht, boosheid en andere lastige zaken. Maar we hadden het ook over de leuke activiteiten die hij had gedaan, de dingen die hem blij maken. Ik kreeg zijn vertrouwen en mocht in zijn hart kijken. Wat kostbaar. We hebben gekeken naar de mensen om hem heen die er voor hem zijn, zijn kring van helpers. Hij mag weten dat hij het niet alleen hoeft te doen.
Gisteren was ons laatste gesprek, ons afscheid. Dat is moeilijk, we waren nog lang niet uitgepraat. Ik benoem dat onze verbinding blijft. Als hij dat wil en nodig heeft, ben ik er voor hem. Als afscheidscadeau heb ik een houten ‘schatkist’ bij me met kleine kaartjes van de talenten die hij bij zichzelf herkent. De kaartjes met helpende gedachten passen er ook in. We stoppen ook zijn helpers in het kostbare kistje: hij kiest voor iedere helper een steentje uit mijn ronde schatkist, noemt de naam van diegene en doet het steentje in een stoffen zakje. Dan komen zijn creatieve talenten in actie en versiert hij met veel plezier zijn schatkist.
Als we afscheid nemen vertel ik dat hij een grote plek in mijn hart heeft. En die plek houdt hij, onze verbinding blijft. Ik wens hem in gedachten toe dat hij zijn schatten steeds meer mag voelen en ervaren. Dat ze zijn veerkracht zullen vergroten. Dat kost tijd. Maar sommige processen kosten nu eenmaal tijd. Ik denk aan het gedicht van Anna Terruwe dat mij bemoedigt en waar ik mezelf ook zo in herken.
‘Jij mag zijn zoals je bent
Om te worden wie je bent
Maar nog niet kunt zijn
En je mag het worden
Op jouw manier
En op jouw tijd’
Het ga je goed lieve jongen.
